Tężnie solankowe to wyjątkowe konstrukcje, które niegdyś stosowane były do pozyskiwania soli. Dziś, coraz częściej spotykane są natomiast w parkach miejskich i uzdrowiskach gdzie pełnią funkcję naturalnych inhalatoriów. Dzięki nim można cieszyć się powietrzem nasyconym cennymi mikroelementami, które wspomagają układ oddechowy, odpornościowy i ogólną regenerację organizmu. Zapraszam do lektury, aby dowiedzieć się więcej o historii, budowie i prozdrowotnych właściwościach tych konstrukcji.

Krótka historia tężni solankowych

Tężnie znane są ludzkości już od wieków. Ich historia sięga bowiem aż XIV wieku i Lombardii we Włoszech. W środkowej Europie zaczęto je budować dopiero pod koniec XVI w. Pierwsze z nich wykorzystywane były jednak wyłącznie do zagęszczania solanki, aby móc odzyskać sól jadalną do konserwowania żywności. W Polsce pojawiały się w XVII i XVIII wieku. Ich rozwój w naszym kraju znacząco przyspieszył na skutek rezolucji Sejmu Czteroletniego z 5 marca 1791 roku, która popierała ich budowę. Co ciekawe, nie ustała ona nawet w czasach zaborów.

Ich leczniczy potencjał dostrzeżono jednak dopiero w XIX wieku. To właśnie wtedy dzięki mikroklimatowi nasyconemu jodem, bromem, wapniem i magnezem, tężnie zaczęto wykorzystywać w profilaktyce zdrowotnej. Do dziś stanowi to również ich główne zastosowanie. Należy jednak zaznaczyć, że te obecne konstrukcje, wraz z duchem czasu, zmieniły się na mobilniejsze wersje, stawiane w parkach czy uzdrowiskach.

Co to jest i jak zbudowana jest tężnia solankowa?

Tężnie solankowe to najczęściej drewniane konstrukcje, które mają na celu wytwarzanie aerozolu solankowego bogatego w cenne mikroelementy. Głównym materiałem wykorzystywanym do ich budowy, ze względu na swoją trwałość oraz naturalną odporność na wilgoć, jest drewno iglaste. Centralną część konstrukcji stanowią natomiast gałęzie tarniny, które układa się w charakterystyczne ściany. Te z kolei pełnią rolę filtracyjną i absorpcyjną, zatrzymując solankę, a jednocześnie umożliwiając jej powolne odparowywanie. Dzięki temu w otoczeniu tężni powstaje mikroklimat o wysokim stężeniu aerozolu solankowego.

Warto również wspomnieć, że współczesne konstrukcje są często wyposażone w system pomp. Umożliwiają one dzięki temu ciągłą cyrkulację cieczy.

Działanie tężni solankowej

Sposób działania tężni solankowej nawiązują do naturalnych warunków klimatycznych panujących nad morzem. Najpierw przygotowana solanka jest pompowana aż na sam szczyt obiektu, aby później mogła swobodnie spływać po ustawionych gałęziach. W trakcie tego etapu ciecz zaczyna parować, i wytwarza się aerozol solankowy. Powstała mgiełka solankowa roztacza się następnie wokół obiektu. Ta już podczas oddechu, trafia do płuc osób przebywających w okolicy.

Mikroklimat wokół tężni

Unoszący się na terenie wokół tężni aerozol swoimi właściwościami przypomina nadmorską bryzę, jednak znacznie bogatszą w cenne minerały. Godzinne inhalacje solankowe pozwalają na wdychanie jodu w ilości porównywalnej z trzydniowym pobytem nad morzem w trakcie sztormowej pogody. Przebywanie w zasięgu unoszonego aerozolu solankowego to doskonała profilaktyka i sposób na poprawienie stanu zdrowia. Zawarte w mgiełce mikroelementy są wchłaniane przez błony śluzowe i skórę. W konsekwencji możliwe jest uzupełnienie niedoborów występujących w organizmie. Tężnia stwarza więc unikalną okazję do regeneracji i wzmocnienia organizmu.

Przebywanie w pobliżu konstrukcji ma również pozytywny wpływ na skórę. Mikroelementy zawarte w aerozolu, wspierają naturalne mechanizmy jej nawilżania i regeneracji, a także łagodzą stany zapalne. Tężnie są zatem doskonałym rozwiązaniem dla osób pragnących wzmocnić zdrowie profilaktycznie. Są też idealne dla tych, którzy potrzebują wsparcia w leczeniu przewlekłych schorzeń układu oddechowego, alergii czy problemów skórnych.

Lokalizacja tężni solankowych w Polsce

Tężnie solankowe znajdują się w niemal wszystkich ośrodkach uzdrowiskowych. Budowane są także w parkach zdrojowych. Coraz częściej władze miast decydują się na ich stawianie również w parkach miejskich. Jest to jeden ze sposobów walki z rosnącym zanieczyszczeniem powietrza i zapobiegania chorobom spowodowanym niską jakością powietrza.

Największa tężnia solankowa w Europie znajduje się w Ciechocinku. Obiekty te znaleźć można również m.in. w Konstancinie-Jeziornej, Busku-Zdroju, Katowicach czy Inowrocławiu. Ich obecność w przestrzeniach wspólnych pozwala na wzbogacenie tych miejsc o funkcje zdrowotne, ekologiczne i rekreacyjne. Z bardzo dużym prawdopodobieństwem ich, budowa będzie następowała także w innych miastach. Tężnie stanowią bowiem innowacyjny element małej architektury, który skutecznie zwiększa atrakcyjność danej miejscowości.

Czy tężnie solankowe działają zimą?

Tężnie pracują w okresie zimowym, jeżeli temperatura nie jest niższa niż -10°C. Niemniej ich działanie jest najefektywniejsze podczas ciepłych, słonecznych i wietrznych dni. Zachodzi wówczas najintensywniejsze parowanie i rozprowadzanie solanki.

Podsumowanie

Tężnie solankowe to konstrukcje, które wytwarzają aerozol bogaty w minerały. Zazwyczaj są zbudowane z drewna iglastego i gałęzi tarniny. Umożliwiają one naturalne parowanie solanki, tworząc mikroklimat przypominający nadmorską bryzę, ale znacznie bogatszą w cenne mikroelementy. Ich prozdrowotne działanie, wykorzystuje się w uzdrowiskach, a coraz częściej w przestrzeniach publicznych. Stanowią bowiem doskonałą profilaktykę zdrowotną oraz efektywny sposób na poprawę samopoczucia. Co ciekawe również w okresie zimowym, o ile temperatura nie spadnie poniżej -10°C.